…dat hebben we allemaal wel eens gedaan. Het bekende spelletje waarbij je plezier maakt van het verstoppen, het zoeken, het vinden en gevonden worden. Pas verstopte ik me een beetje achter een plant toen er een foto van me gemaakt werd. Dat ontspande me meteen en het werd een leuke foto. Spelen, ja dat vind ik leuk! Nu wordt er, met name tegen volwassenen, vaak gezegd dat je geen verstoppetje moet spelen. Tsja…  Je moet jezelf laten zien. Zichtbaar zijn. Volgens mij gaat die vlieger niet altijd op. Het kan ontzettend goed zijn om je te verstoppen. Kijk maar naar films als Harry Potter en The Lord of the Rings. Daar verstoppen de spelers zich nogal eens, bijvoorbeeld met een magische ring of een mantel die je onzichtbaar maakt. Reuze handig voor als er gevaar dreigt of als je ongezien luistervink wilt spelen of dingen wilt onderzoeken of omdat je even rust wilt. Je verstoppen dat doe je tijdelijk, met het idee om weer zichtbaar te worden. Of gevonden te worden, door de ander of door jezelf. Je verstoppen doe je om iets te vinden. Voor een ander of voor jezelf. Verstoppen hangt samen met zoeken. Hoe slim is degene die zoekt, hoe slim is degene die zich verstopt. En hoeveel geduld en doorzettingsvermogen heb je voor het spel? Je kunt jezelf ook een beetje verstoppen in plaats van helemaal. Dat deed ik voor die foto. En waarom zou je het dan maar half doen zul je denken? Voor de geheimzinnigheid, het prikkelen van nieuwsgierigheid of creativiteit, een stukje zelfbescherming, om het spel… zo blijft er nog wat te zoeken/ontdekken over. En het kan ook gewoon humor zijn! Tip: verstop je(zelf) niet te goed. Als je te goed verstopt bent, wordt je nooit gevonden en speel je eigenlijk niet meer mee. Tenzij dat is wat je wilt…

*ja, het is verstoppertje… je schrijft het met een r, die heb ik verstopt 😉